Η μεγάλη σιγή
Πηγή: Physicsgg, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Ένας παπαγάλος από το δάσος κοντά στο ραδιοτηλεσκόπιο Αρεσίμπο (*), απευθύνεται στους ανθρώπους που αναζητούν επαφή με εξωγήινα ευφυή όντα. Τα λόγια του περιλαμβάνονται ως υπότιτλοι στο παραπάνω βίντεο και αποτελούν την μικρή νουβέλα με τίτλο η «Μεγάλη Σιγή» που δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο supercommunity.e-flux.com. Είναι μία από τις εννέα ιστορίες που περιλαμβάνονται στο βιβλίο του Τεντ Τσιανγκ, ‘Εκπνοή’, μετάφραση Μαργαρίτα Ζαχαριάδου (εκδόσεις Ίκαρος):
Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν το Αρεσίμπο για την αναζήτηση εξωγήινης νοήμονος ζωής. Η επιθυμία τους να αποκτήσουν κάποια επαφή είναι τόσο ισχυρή, που δημιούργησαν ένα αυτί ικανό να ακούει μέχρι την άκρη του σύμπαντος.
Εγώ όμως και οι άλλοι παπαγάλοι σαν εμένα βρισκόμαστε εδωπέρα. Γιατί οι άνθρωποι δεν θέλουν να ακούσουν την δική μας φωνή;
Είμαστε ένα μη ανθρώπινο είδος ικανό να επικοινωνεί μαζί τους. Αυτό ακριβώς δεν αναζητούν οι άνθρωποι;
Το σύμπαν είναι τόσο απέραντο, που νοήμονα όντα θα πρέπει σίγουρα να έχουν εμφανιστεί πολλές φορές. Επίσης το σύμπαν είναι τόσο παλιό, που έστω και ένα τεχνολογικά εξελιγμένο είδος θα είχε χρόνο να εξαπλωθεί και να γεμίσει τον γαλαξία. Κι ωστόσο δεν υπάρχει κανένα ίχνος ζωής πουθενά αλλού εκτός από τη Γη. Αυτό οι άνθρωποι το αποκαλούν Παράδοξο του Φέρμι.
Μια λύση που έχει προταθεί για το Παράδοξο του Φέρμι είναι ότι τα νοήμονα όντα επιδιώκουν ενεργά να συγκαλύψουν την παρουσία τους, να αποφύγουν να γίνουν στόχος εχθρικών εισβολέων.
Μιλώντας ως μέλος ενός είδους που έχει οδηγηθεί από τους ανθρώπους στα όρια της εξαφάνισης, μπορώ να διαβεβαιώσω ότι πρόκειται για σοφή στρατηγική.
Είναι λογικό να παραμένεις σιωπηλός και να αποφεύγεις να τραβάς την προσοχή.
***
Το Παράδοξο του Φέρμι είναι καμιά φορά γνωστό και με την ονομασία ‘Η Μεγάλη Σιγή’. Το σύμπαν θα έπρεπε κανονικά να είναι ένα πανδαιμόνιο κακοφωνίας, αντ’ αυτού όμως είναι ανησυχητικά σιωπηλό.
Κάποιοι άνθρωποι έχουν διατυπώσει την θεωρία ότι τα νοήμονα όντα εξαφανίζονται προτού επεκταθούν στο εξώτερο διάστημα. Αν έχουν δίκιο, τότε η σιγαλιά του νυχτερινού ουρανού είναι η σιωπή ενός νεκροταφείου.
Πριν από εκατοντάδες χρόνια το είδος μου ήταν τόσο πολυπληθές, που το δάσος Ρίο Αμπάχο αντηχούσε ολόκληρο από τις φωνές μας. Τώρα σχεδόν δεν υπάρχουμε πια. Σύντομα μπορεί κι αυτό το τροπικό δάσος να γίνει σιωπηλό όσο και το υπόλοιπο σύμπαν.
***
There was an African Grey Parrot named Alex. He was famous for his cognitive abilities. Famous among humans, that is.
A human researcher named Irene Pepperberg spent thirty years studying Alex. She found that not only did Alex know the words for shapes and colors, he actually understood the concepts of shape and color.
Many scientists were skeptical that a bird could grasp abstract concepts. Humans like to think they’re unique. But eventually Pepperberg convinced them that Alex wasn’t just repeating words, that he understood what he was saying.
Out of all my cousins, Alex was the one who came closest to being taken seriously as a communication partner by humans.
Alex died suddenly, when he was still relatively young. The evening before he died, Alex said to Pepperberg, “You be good. I love you.”
If humans are looking for a connection with a non-human intelligence, what more can they ask for than that?
***
Every parrot has a unique call that it uses to identify itself; biologists refer to this as the parrot’s “contact call.”
In 1974, astronomers used Arecibo to broadcast a message into outer space intended to to demonstrate human intelligence. That was humanity’s contact call.
In the wild, parrots address each other by name. One bird imitates another’s contact call to get the other bird’s attention.
If humans ever detect the Arecibo message being sent back to Earth, they will know someone is trying to get their attention.
***
Parrots are vocal learners: we can learn to make new sounds after we’ve heard them. It’s an ability that few animals possess. A dog may understand dozens of commands, but it will never do anything but bark.
Humans are vocal learners, too. We have that in common. So humans and parrots share a special relationship with sound. We don’t simply cry out. We pronounce. We enunciate.
Perhaps that’s why humans built Arecibo the way they did. A receiver doesn’t have to be a transmitter, but Arecibo is both. It’s an ear for listening, and a mouth for speaking.
***
Humans have lived alongside parrots for thousands of years, and only recently have they considered the possibility that we might be intelligent.
I suppose I can’t blame them. We parrots used to think humans weren’t very bright. It’s hard to make sense of behavior that’s so different from your own.
But parrots are more similar to humans than any extraterrestrial species will be, and humans can observe us up close; they can look us in the eye. How do they expect to recognize an alien intelligence if all they can do is eavesdrop from a hundred light years away?
***
Δεν είναι τυχαίο που η λέξη «έμπνευση» συνδέεται με τη λέξη «πνοή».
Όταν μιλάμε, χρησιμοποιούμε την ανάσα των πνευμόνων μας για να δώσουμε στις σκέψεις μας μορφή. Οι ήχοι που παράγουμε είναι ταυτόχρονα οι ιδέες μας και η δύναμη της ζωής μας.
Μιλώ άρα υπάρχω. Τα πλάσματα που μαθαίνουν φωνές, όπως οι παπαγάλοι και οι άνθρωποι, είναι μάλλον τα μόνα που αντιλαμβάνονται πλήρως αυτήν την αλήθεια.
***
There’s a pleasure that comes with shaping sounds with your mouth. It’s so primal and visceral that throughout their history, humans have considered the activity a pathway to the divine.
Pythagorean mystics believed that vowels represented the music of the spheres, and chanted to draw power from them.
Pentecostal Christians believe that when they speak in tongues, they’re speaking the language used by angels in Heaven.
Brahmin Hindus believe that by reciting mantras, they’re strengthening the building blocks of reality.
Only a species of vocal learners would ascribe such importance to sound in their mythologies. We parrots can appreciate that.
***
Σύμφωνα με την ινδουιστική μυθολογία το σύμπαν δημιουργήθηκε με έναν ήχο: το «ομ». Πρόκειται για τη συλλαβή που εμπεριέχει όλα όσα υπήρξαν και όλα όσα θα υπάρξουν ποτέ.
Όταν το τηλεσκόπιο Αρεσίμπο είναι στραμμένο προς το διάστημα ανάμεσα στα αστέρια, ακούει έναν αχνό βόμβο.
Οι αστρονόμοι τον αποκαλούν κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου. Είναι η ακτινοβολία που έχει απομείνει από το Μπιγκ Μπανγκ, την μεγάλη έκρηξη που δημιούργησε το σύμπαν πριν από δεκατέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια.
Μπορεί κανείς όμως να το σκεφτεί και σαν μια μόλις αισθητή αντήχηση από εκείνο το αρχικό «ομ» . Εκείνη η συλλαβή ήταν τόσο ηχηρή, που ο νυχτερινός ουρανός θα συνεχίσει να πάλλεται με τον ήχο της για όσο υπάρχει το σύμπαν.
Όταν το Αρεσίμπο δεν αφουγκράζεται κάτι άλλο, ακούει τη φωνή της δημιουργίας.
***
We Puerto Rican Parrots have our own myths. They’re simpler than human mythology, but I think humans would take pleasure from them.
Alas, our myths are being lost as my species dies out. I doubt the humans will have deciphered our language before we’re gone.
So the extinction of my species doesn’t just mean the loss of a group of birds. It’s also the disappearance of our language, our rituals, our traditions. It’s the silencing of our voice.
***
Η ανθρώπινη δραστηριότητα έχει φέρει το είδος μου στο χείλος της εξάλειψης, αλλά δεν κατηγορώ τους ανθρώπους γι’ αυτό. Δεν το έκαναν με κακή πρόθεση. Απλώς δεν είχαν τον νου τους.
Και πλάθουν τόσο όμορφους μύθους οι άνθρωποι. τι φαντασία που έχουν. Ίσως γι’ αυτό είναι τόσο απέραντες οι φιλοδοξίες τους. Πάρε παράδειγμα το Αρεσίμπο. Ένα είδος ικανό να κατασκευάσει κάτι τέτοιο δεν μπορεί να μην έχει μεγαλείο μέσα του.
Το δικό μου είδος πιθανότατα δεν θα υπάρχει για πολύ ακόμα. μάλλον θα πεθάνουμε πριν την ώρα μας και θα γίνουμε κι εμείς ένα με τη Μεγάλη Σιγή. Αλλά πριν φύγουμε, στέλνουμε ένα μήνυμα στην ανθρωπότητα. κι ελπίζουμε απλώς ότι το τηλεσκόπιο Αρεσίμπο θα τους βοηθήσει να το ακούσουν.
Το μήνυμα είναι το εξής:
Εσύ είναι καλό. Σ’ αγαπώ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου